Salon to miejsce zarówno wypoczynku, jak i spotkań. Warto, więc zadbać o wygląd salonu aby przyjemnie się nam spędzało w nim czas. Oprócz ładnych i funkcjonalnych mebli, czy przyjemnego oświetlenia, warto zwrócić uwagę na dodatki. Dekoracje są jak przysłowiowa kropka nad „i”. Kiedy kobieta założy najpiękniejszą suknię, bez choćby jednego pasującego dodatku w postaci np. naszyjnika czy kolczyków, całość nie będzie wydawała się kompletna. Tak samo jest z mieszkaniem. Piękne meble i puste ściany dają wrażenie, że czegoś we wnętrzu brakuje. Co najważniejsze klimat pomieszczenia można najłatwiej zmienić dzięki dekoracjom. Nie musisz wydawać pieniędzy na nowe meble czy zmianę koloru ścian.
Od lewej: grafika na sklejce Kobieta z sarną (KLIKNIJ) / grafika na sklejce Kościół Mariacki (KLIKNIJ)
Drzeworyty w salonie
Plakaty, grafiki na sklejce lub szkatułki z motywami polskich drzeworytów z naturą, czy architekturą doskonale sprawdzą się w większości wnętrz. Z wnętrzami rustykalnymi i skandynawskimi będą idealnie się komponować dekoracje z roślinnymi ornamentami. Za to te z motywami architektonicznymi, świetnie sprawdzą się we wnętrzu nowoczesnym, industrialnym czy minimalistycznym.
Plakaty i grafiki na sklejce będą przyciągać wzrok. Jedne przeniosą nas do czasów przedwojennej Polski, a drugie wprost na łono natury. Grafiki na sklejce będą przez długi czas modną dekoracją, ponieważ drewno we wnętrzu nigdy się nie znudzi i nie wyjdzie z mody. A co najważniejsze, nie musisz martwić się z dobraniem do niej ramy. Grafiki świetnie komponują się także ze zdjęciami i plakatami w innym stylu.
Od lewej: domowa galeria: grafiki na sklejce z innymi plakatami / grafika Konik polny (KLIKNIJ)
Krótko o historii drzeworytu
Drzeworyt jest najstarszą techniką graficzną, był on znany na naszych ziemiach w średniowieczu. Pierwsze ilustracje do książek powstawały właśnie w ten sposób. Jedni z najwybitniejszych europejskich artystów z tej dziedziny sztuki wywodzą się z naszego kraju. Prace powstałe w Polsce np. w okresie międzywojennym były nagradzane i cenione na całym świecie.
Jeden z czołowych rytowników w międzywojennej Polsce, najpiękniej wyjaśnił dlaczego tylu utalentowanych twórców drzeworytu urodziło się w naszym kraju: „drzewo – to najbliższy polskiemu sercu materjał artystycznej pracy”. Takie oto zdanie rozpoczyna słowo wstępne do „Katalogu pierwszej wystawy drzeworytów Stowarzyszenia Artystów Grafików RYT” z 1929 roku, autorstwa Tadeusza Cieślewskiego.
Jeden od natury, drugi od architektury
Przedstawiamy dwie wybitne sylwetki artystów, których dzieła możesz znaleźć na naszych produktach.
Stanisław Ostoja-Chrostowski (1900 – 1947) był grafikiem, rzeźbiarzem i malarzem, specjalizował się w tworzeniu drzeworytów. Studiował m.in. grafikę u Władysława Skoczylasa (uważanego za twórcę polskiego współczesnego drzeworytu), malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego. W 1937 roku objął stanowisko kierownika katedry grafiki użytkowej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W tym samym roku otrzymał propozycję zilustrowania zbiorowego wydania dzieł Williama Szekspira w Nowym Jorku. Był jednym Polakiem, który otrzymał zaproszenie do udziału w tym projekcie. Po II wojnie światowej został pierwszym rektorem ww. Akademii.
Był również kierownikiem i współzałożycielem znamienitego Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików „Ryt”, jako członek udzielał się w Bloku Zawodowych Artystów Plastyków i Kole Artystów Grafików Reklamowych, był także powołany na członka Rady Instytutu Propagandy Sztuki. Jako kierownik artystyczny udzielał się w wydawnictwach warszawskiego Instytutu Literackiego, był również współzałożycielem czasopisma „Plastyk”.
Nagrody
Jego drzeworyty były cenione na całym świecie za przepiękną kompozycję, niezwykłą precyzję i technikę oraz za różnorodność faktury. Zdobył wiele nagród m.in. w Chicago na Międzynarodowej wystawie Litografii i Drzeworytu, w Los Angeles na Międzynarodowej Wystawie Ekslibrisów, w 1936 roku w Berlinie na Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury podczas XI Letnich Igrzysk Olimpijskich otrzymał brązowy medal za drzeworyt „Korweta”.
Zasłużony dla ojczyzny
W swoim życiu nie tylko zasłynął talentem ale również odwagą i poświęceniem dla bronienia ojczyzny. Już podczas I wojny światowej działał w Polskiej Organizacji Wojskowej oraz był pracownikiem polskiego przedstawicielstwa w Moskwie. Aresztowany przez bolszewików w 1918 roku za działalność w polskim wywiadzie. Wypuszczony w 1921 roku w ramach akcji wymiany więźniów. Podczas II wojny światowej udzielał się polskim ruchu oporu pod pseudonimami „Dyrektor”, „Korweta” i „Just”. Prowadził tajne nauczanie oraz jako członek Związku Walki Zbrojnej (późniejsze AK) informował o działaniach grup lewicowych/komunistycznych. W referacie Wydziału Bezpieczeństwa i Kontrwywiadu „Referat 999”, której był szefem, działały również jego żona i córka, które pełniły rolę łączniczek. 11 sierpnia 1944 roku podczas wywożenia go do obozu w Pruszkowie, udało mu się zbiec.
Od lewej drzeworyty Stanisława Ostoi-Chrostowskiego: grafika na sklejce Zając (KLIKNIJ) / szkatułka z drewna lipowego Dwie sarny (KLIKNIJ)
Tadeusz Cieślewski (1895 – 1944) był synem malarza (o tym samym imieniu) Tadeusza Cieślewskiego, którego tak oto wspomniał w książce „Staromiejskie teksty: wspomnienia inicjacyj w księgę Starej Warszawy” (1936 r.):
„Hokusai namalował sto widoków Fudżi – mój ojciec namalował dotąd tysiąc i jeden widoków Starego Miasta”.
Wykształcony społecznik
Tadeusz (syn) studiował na Politechnice Lwowskiej, Politechnice Warszawskiej i w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Kształcił się pod okiem wybitnych polskich artystów: grafikę u Władysława Skoczylasa, grafikę użytkową u Ludwika Gardowskiego, malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego, rzeźbę u Edwarda Wittiga.
Pełnił funkcję prezesa Braterskiej Pomocy, była to organizacja studenckiej samopomocy powstająca przy polskich uczelniach podczas zaborów. Tadeusz był także współtwórcą stowarzyszenia „Ryt” działającego w latach 1925 – 1939, był członkiem następujących ugrupowań artystycznych: Bloku Zawodowych Artystów Plastyków, Związku Polskich Artystów Grafików, Towarzystwa Bibliofilów Polskich oraz grupy Czerń i Biel skupiającej uczniów W. Skoczylasa.
Był znanym organizatorem wystaw/wernisaży, ilustratorem książek, pisarzem, rysownikiem i malarzem. Tworzył zarówno grafikę użytkową jak i warsztatową. Brał udział w międzynarodowych wystawach m.in. w Mediolanie, Londynie, Nowym Jorku, Los Angeles, Chicago, Paryżu, Florencji, Brukseli i Berlinie.
Jego teksty ukazywały się m.in. „Wiadomości Literackich”, „Jutra”, „Pionu”, „Kraka”, „Sztuk Pięknych”, „Ziemi”.
Artysta i żołnierz
Zdobywa stopień podporucznika w Wojsku Polskim do którego zaciągnął się w 1917 r., co skutkowało przerwaniem edukacji (po kilku latach kontynuuje naukę). Za służbę w wojsku zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych w 1922 r. W czasie II wojny światowej w tajnym nauczaniu wykłada grafikę oraz rysunek. Tadeusz ginie w powstaniu warszawskim, zaś pożar jego pracowni niszczy większą część jego dzieł.
Od lewej drzeworyty Tadeusza Cieślewskiego (syna): grafika Staroświecki sklep Wedel (KLIKNIJ) / grafika na sklejce Warszawski malarz (KLIKNIJ)